Λευκή Κορδέλα

Μην την κοιτάς με απορία…

Αυτή είναι!

Είναι η κοπέλα

που φορούσε κάποτε στα μαλλιά της

μια λευκή κορδέλα.

         

Είναι η κοπέλα εκείνη

που μια μέρα πλησίασες

και της έπιασες το χέρι,

την κοίταξες στα μάτια

και της είπες πως την αγαπάς.

             

Είναι η κοπέλα εκείνη

που σε πίστεψε

και θυσίασε τα πάντα

για να είναι στην αγκαλιά σου.

             

Είναι η κοπέλα εκείνη

που της χάιδευες τα μαλλιά

και η καρδιά της 

χτυπούσε από χαρά.

         

Και όταν εσύ της ζήτησες

να βγάλει τη λευκή κορδέλα

από τα μαλλιά της,

εκείνη δέχτηκε,

δίχως κανένα δισταγμό.

           

Την αφαίρεσε με χάρη

και σου την έδωσε με πάθος.

             

Αλλά όταν εκείνη σου ζήτησε

να χαρίσεις και εσύ κάτι δικό σου,

εσύ έστριψες το βλέμμα σου

και έφυγες…

Σκίζοντας την κορδέλα

και πετώντας τα κομμάτια της κάτω,

στο δρόμο…

       

Αυτή είναι λοιπόν…

Είναι η κοπέλα εκείνη

που παράτησες μια νύχτα.

Με τα μαλλιά ελεύθερα

είχε γίνει πλέον μια κοινή.

Χωρίς τη λευκή κορδέλα,

δεν είχε κάτι που να την κάνει ξεχωριστή.

             

Μόνη της προσπαθούσε 

να σταθεί όρθια

και να προχωρήσει…

Με δάκρυα στα μάτια

παρατηρούσε τα άλλα κορίτσια

με τα λευκά φορέματα και

τα λευκά παπούτσια

που ζήλευαν τον κόκκινό της

το μανδύα…

           

Ποιος να την αγαπήσει τώρα πια ;

Πού είναι η ομορφιά της ;

Πού είναι η αθωότητά της ;

         

Στο δρόμο! Διαλυμένα, 

μαζί με τη λευκή κορδέλα

που κάποτε στόλιζε

τα όμορφα μαύρα μαλλιά της…!