Άρνηση

Είδες πόσο ακούραστα και άβολα

γυρίζει ο τροχός ;

Είδες πόσο απρόβλεπτη

είναι τελικά η ζωή ;

Τι συμφορά !

Από θύτης έγινες θύμα.

Από υπεράνθρωπος

έγινες κοινός θνητός.

Είδες τι συμβαίνει όταν τα λόγια σου

επιστρέφουν πάλι σε εσένα ;

Όταν εκεί όπου εισέπραττες σεβασμό

τώρα εισπράττεις έλεος ;

Κάποτε υπερηφανευόσουν

για τις συνεχείς επιτυχίες σου.

Τώρα όμως παλεύεις

για να σώσεις ό,τι σου έχει απομείνει.

Μα τώρα είναι πια αργά...

Οι τρίλλιες έσβησαν !

Μια στάλα νερό δεν αρκεί

για να σβήσει το πύρινο χάος

που έχεις ήδη προκαλέσει.

Δεν πειράζει !

Άστα να καούν !

Μόνον έτσι θα μάθεις

ψυχές να μην πληγώνεις !

Τώρα που ήρθε η ώρα της Κρίσης,

μην απολογείσαι !

Οι Ερινύες δε σε λυπούνται...

Μην αρνείσαι πως κάποτε με αρνήθηκες,

ώστε να μη μου είσαι υπόχρεος.

Θα 'ναι μάταιο !

Ξέρουν όλοι τι έχεις κάνει !

Χαμήλωσε το βλέμμα σου

και παραδέξου την αλήθεια...

Δίχως φόβο! Δίχως αναστολές!

Εγώ δε θα σε κρίνω.

Με το πικρό δηλητήριό σου

να κυλά ακόμα μες στις φλέβες μου,

εγώ θα σε υποστηρίξω.

Εξάλλου, αυτό δε με έκανε να σε αγαπήσω ;

Το σκοτεινό σου βλέμμα,

που σε συνδυασμό με τα σκληρά λόγια σου

έκαναν το Θάνατο να φαντάζει

ως ένα αρχαίο Ιδανικό ;

 Μην κοιτάς πίσω !

Κανείς δε σε κυνηγά πια !

Παρά μόνο το κατεστραμμένο Εγώ σου.

Αυτό το πάλαι ποτέ έρμαιο των ψευδαισθήσεων

και των ασυνείδητων ενορμήσεών σου !

Δες...δες τι έχεις κάνει!

Όχι μόνο διέφθειρες τους άλλους,

αλλά και τον ίδιο τον εαυτό σου.

Έκλεισες την πόρτα στη φιλία

για χάρη της υπέρμετρης αλαζονίας.

Μια απλή συγγνώμη δεν αρκεί...

πρέπει να τη νιώσεις κιόλας!

Η αλήθεια πονάει, το ξέρω.

Ποιος είπε όμως

ότι ο δρόμος προς την κάθαρση

είναι ανώδυνος ;